Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016

Στο Βελβεντό, ένα μικρό «θαύμα» ξαναγεννιέται

ΣΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ



 Η Ανέτ Σλουμπερζέ με τους μικρούς βιβλιόφιλους του Βελβεντού
(αρχείο Μορφωτικού Ομίλου Βελβεντού).

 «Επιτέλους στο Βελβεντό. Υψόμετρο 600 μ. Ο αέρας είναι ελαφρύς και μέσα στη βιβλιοθήκη βασιλεύει η χαρά. [...] Κάθομαι μαζί με τον δήμαρχο σ’ ένα από τα τραπέζια των παιδιών και μιλάμε για τα διάφορα προβλήματα και για το μέλλον του χωριού. [...] Πριν φύγουμε, μου λέει: «Η βιβλιοθήκη δεν πρέπει να περιορίζεται στην ανάγνωση βιβλίων. Δημιουργεί ομάδες… Είναι ένα κέντρο, ένας πυρήνας, όπου αναπτύσσονται οι ανθρώπινες σχέσεις. Δεν πρόκειται για ρομαντικές ουτοπίες, αλλά για συγκεκριμένες εμπειρίες. Οπου τα παιδιά γίνονται ικανά να συμμετέχουν στη διαμόρφωση της κοινωνίας του Αύριο».

Αυτά ήταν τα λόγια της Γαλλίδας Ανέτ Σλουμπερζέ, η οποία αγαπούσε την Ελλάδα, το 1984. Ενα χρόνο πριν είχε ιδρύσει 22 παιδικές και εφηβικές βιβλιοθήκες σε απομακρυσμένες και αγροτικές περιοχής της Ελλάδας, από τις Φέρες του Εβρου μέχρι τον Πύργο της Κρήτης, σε συνεργασία με τον τότε υπουργό Γεωργίας Κώστα Σημίτη. Ποτέ της δεν έκρυψε την αδυναμία της για τη μικρή βιβλιοθήκη του Βελβεντού, την οποία επισκεπτόταν κάθε χρόνο μέχρι τα βαθιά της γεράματα. «Για μένα το Βελβεντό θα μπορούσε να είναι πρότυπο μιας δυσεύρετης ευτυχίας», συνήθιζε να λέει.

Η Σλουμπερζέ χρηματοδοτούσε και συντηρούσε τις βιβλιοθήκες μέχρι τον θάνατό της το 1993, οπότε και πέρασαν στην ελληνική πολιτεία με τον Οργανισμό Παιδικών και Εφηβικών Βιβλιοθηκών. Η βιβλιοθήκη «La joie par les livres» (Η χαρά των βιβλίων), που ίδρυσε το 1968 σε ένα υποβαθμισμένο προάστιο του Παρισιού, εξελίχθηκε στο Εθνικό Κέντρο Παιδικού Βιβλίου. Αντιθέτως, το «δώρο» που έκανε στην Ελλάδα απαξιώθηκε σταδιακά, και το 2010 το υπουργείο Παιδείας κατήργησε τον οργανισμό, με αποτέλεσμα τον μαρασμό των περισσότερων βιβλιοθηκών.

Την ίδια μοίρα είχε και η Παιδική Βιβλιοθήκη του Βελβεντού, η οποία υποδεχόταν περίπου 120 βιβλιόφιλους πιτσιρικάδες καθημερινά, ανάμεσά τους και τον διηγηματογράφο Γιάννη Παλαβό, που κατάγεται από τη μικρή κωμόπολη της Κοζάνης: «Στη βιβλιοθήκη άρχισα ν’ ανακαλύπτω έναν κόσμο με πολλαπλές δυνατότητες για γνώση και διασκέδαση», σημειώνει. Εξι χρόνια μετά το κλείσιμό της, η Παιδική Βιβλιοθήκη ετοιμάζεται να επαναλειτουργήσει χάρη στην κινητοποίηση μιας ομάδας πολιτών που ευαισθητοποίησε ομογενείς Βελβεντινούς στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, οι οποίοι θα στηρίξουν οικονομικά τη Βιβλιοθήκη με τη συνδρομή του Δήμου Σερβίων-Βελβεντού. «Η Βιβλιοθήκη ήταν πύλη προς την Ευρώπη για τα παιδιά του τόπου μας και ελπίζουμε ότι δεν θα ξανακλείσει», τονίζει το μέλος της ομάδας Φίλων της Παιδικής Βιβλιοθήκης, Γιώργος Τσιουκάνης, ο οποίος είχε υποδεχθεί την Ανέτ Σλουμπερζέ το 1984 ως δήμαρχος Βελβεντού. Η βιβλιοθήκη θα ανοίξει τις πύλες της στις αρχές Μαρτίου με 7.500 τίτλους βιβλίων. Χάρη στην οικογένεια Σλουμπερζέ, συνεχίζει τη λειτουργία της και η Παιδική Βιβλιοθήκη του Δήμου Νέας Ερυθραίας.

Φίλη του Μιτεράν

Μέλος της γνωστής οικογένειας βιομηχάνων που έφεραν επανάσταση στην αγορά πετρελαιοειδών, προσωπική φίλη του Φρανσουά Μιτεράν, ήρθε στη χώρα μας για διακοπές τη δεκαετία του ’50 και δέθηκε με τον τόπο. Η Ανέτ Σλουμπερζέ περνούσε τα καλοκαίρια στον Αγιο Αιμιλιανό στο Πόρτο Χέλι, αγαπούσε την τέχνη και ιδιαίτερα τα έργα του Ερνστ και του Τάκι και προσπάθησε, μετά τη Μεταπολίτευση, να μεταφέρει την αγάπη της για το βιβλίο στην Ελλάδα, ενώ προσέφερε και πολλές υποτροφίες σε Ελληνόπουλα που δεν είχαν τη δυνατότητα να σπουδάσουν.

Πηγή: www.kathimerini.gr
www.kathimerini.gr/849134/article/epikairothta/ellada/sto-velvento-ena-mikro-8ayma-3anagennietai

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2016

Η Υπαπαντή του Κυρίου και η Ημέρα της Μαρμότας




«Καλοκαιρία της Παπαντής, μαρτιάτικος χειμώνας» και «Ο,τι καιρό κάνει της Παπαντής, θα τον κάμει σαράντα μέρες».

Σύμφωνα με την παράδοση, αν η μαρμότα δει τη σκιά της, τότε ο χειμώνας θα διαρκέσει για περίπου άλλες έξι εβδομάδες. Αν έχει συννεφιά και δεν τη δει, τότε ο ερχομός της άνοιξης θα έρθει γρηγορότερα.



Δεσποτική εορτή της Χριστιανοσύνης, σε ανάμνηση της έλευσης του μικρού Χριστού από τους γονείς του στον Ναό των Ιεροσολύμων και της υποδοχής του από τον πρεσβύτη ιερέα Συμεών. Εορτάζεται στις 2 Φεβρουαρίου, μαζί με την ανάμνηση του γεγονότος του καθαρισμού της Παναγίας από τη λοχεία (σαραντισμός). Η Υπαπαντή του Κυρίου είναι μία από τις 12 μεγάλες εορτές της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας («Δωδεκάορτον»). Στον αγγλόφωνο κόσμο είναι γνωστή ως Candlemas. Η λέξη Υπαπαντή σημαίνει προϋπάντηση στην κοινή ελληνιστική. Στις 2 Φεβρουαρίου έχουν την ονομαστική τους εορτή η Υπαπαντή, ο Παναγιώτης, η Μαρία και η Δέσποινα.
Το εκκλησιαστικό γεγονός της Υπαπαντής του Κυρίου, που εξιστορεί ο Ευαγγελιστής Λουκάς (β΄, 22-38), συνέβη σαράντα ημέρες μετά τη γέννηση του Ιησού. Επειδή, σύμφωνα με το μωσαϊκό νόμο, ήταν το πρώτο παιδί της οικογένειας και μάλιστα αγόρι, έπρεπε να αφιερωθεί στον Θεό και συγχρόνως οι γονείς να προσφέρουν σε Αυτόν μία μικρή θυσία από ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δύο μικρά περιστέρια. Το ζευγάρι του Ιωσήφ και της Μαρίας προϋπάντησε στο ναό ο υπερήλικας Συμεών, ο οποίος δέχθηκε τον Ιησού στην αγκαλιά του, η οποία φωτίστηκε από το Άγιο Πνεύμα. Ο πρεσβύτης ιερέας είχε λάβει υπόσχεση από τον Θεό ότι δεν θα πεθάνει, προτού δει τον Χριστό και Τον ευχαρίστησε με τα λόγια:

Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα κατά το ρήμα σου εν ειρήνη,
ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου,
ό ητοίμασας κατά το πρόσωπον πάντων των λαών,
φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού σου Ισραήλ.

Αρχικά, η Υπαπαντή γιορταζόταν στον βυζαντινό κόσμο στις 14 Φεβρουαρίου. Ήταν μία μάλλον μικρή θρησκευτική εορτή, την οποία ανήγαγε σε δεσποτική ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός το 542 και επέβαλε να εορτάζεται στις 2 Φεβρουαρίου, προκειμένου να ζητήσει τη μεσιτεία του Κυρίου για ένα λοιμό που είχε ενσκήψει στην επικράτειά του. Σήμερα, μόνο η Αρμενική Εκκλησία τιμά την Υπαπαντή στις 14 Φεβρουαρίου, ενώ όσοι Χριστιανοί ακολουθούν τον Ιουλιανό Ημερολόγιο («παλαιοημερολογίτες») γιορτάζουν την Υπαπαντή στις 15 Φεβρουαρίου. Με ιδιαίτερη λαμπρότητα γιορτάζεται η Υπαπαντή του Κυρίου στην Καλαμάτα, όπου πανηγυρίζει ο ομώνυμος Ναός. Οι θρησκευτικές εκδηλώσεις ξεκινούν στις 27 Ιανουαρίου και ολοκληρώνονται στις 9 Φεβρουαρίου.
Την ημέρα της Παναγίας της Παπαντής αργούν οι μυλωνάδες της Κρήτης. Τιμούν την Παναγία τη Μυλιαργούσα, που την έχουν για προστάτιδά τους. Την αργία τηρούν και οι αγρότες για να μην πέσει χαλάζι και καταστρέψει τη βλάστηση. Χαρακτηριστικές και οι μετεωρολογικού περιεχομένου παροιμίες της ημέρας: «Καλοκαιρία της Παπαντής, μαρτιάτικος χειμώνας» και «Ο,τι καιρό κάνει της Παπαντής, θα τον κάμει σαράντα μέρες».




Η Ημέρα της Μαρμότας


Το μετεωρολογικό έθιμο που ακολουθείται πιστά από τον 18ο αιώνα με πρωταγωνιστή ένα χαριτωμένο θηλαστικό

Κάθε χρόνο από το 1886, ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων πάνω από 40.000, συγκεντρώνεται το πρωί της 2ης ημέρας του Φλεβάρη, στο Punxsutawney της Πενσιλβάνια προκειμένου να παρακολουθήσουν ένα ζώο που φέρει την ονομασία μαρμότα, (ένα είδους σκίουρου) να προβλέπει τον καιρό για τις επόμενες εβδομάδες.
Σύμφωνα με την παράδοση, αν η μαρμότα δει τη σκιά του, τότε ο χειμώνας θα διαρκέσει για περίπου άλλες έξι εβδομάδες. Αν έχει συννεφιά και δεν τη δει, τότε ο ερχομός της άνοιξης θα έρθει γρηγορότερα.
Δηλαδή, αν η μαρμότα βγει από τη φωλιά του και αποτύχει να δει τη σκιά του, εξαιτίας του νεφελώδους καιρού, ο χειμώνας σύντομα θα τερματισθεί. Αν η ημέρα είναι ηλιόλουστη και η μαρμότα δει τη σκιά της και μπει αμέσως στη φωλιά της, ο χειμώνας θα παραταθεί για έξι ακόμα εβδομάδες.
Η παράδοση έφτασε στις ΗΠΑ από Γερμανούς μετανάστες τον 18ο αιώνα. Πάντως, έρευνα της Εθνικής Υπηρεσίας Κλιματικών Δεδομένων των ΗΠΑ έδειξε ότι οι επιτυχημένες προβλέψεις της μαρμότας δεν ξεπερνούν το 39%.
Η Ημέρα της μαρμότας, έγινε ευρέως γνωστή από την ομώνυμη ταινία του 1993 (Groundhog Day)με τον Μπιλ Μάρεϊ.

ΠΗΓΗ:
www.sansimera.gr/articles/596#ixzz3z2K4W8wq
www.newsbeast.gr/world/arthro/784922/ti-einai-i-perifimi-imera-tis-marmotas